Als schrijver moet je geduld kunnen opbrengen. Een verhaal dat je nu schrijft, is meestal niet volgende maand bij de lezer. Zo verscheen afgelopen maandag de sprookjesbundel Er was eens van uitgeverij Dutch Venture Publishing, met daarin ook het verhaal Bevroren van mij. De bundel stond natuurlijk al een paar maanden aangekondigd, waardoor lezers ongeduldig moesten wachten tot het moment van verschijnen, maar voor mij als schrijver duurde het allemaal nog veel langer! Bij elkaar duurde het proces van idee tot de verschijningsdatum ruim 1,5 jaar! Daarmee was Er was eens dus een kwestie van geduld! Ik zal jullie vertellen wat er in die 1,5 jaar allemaal gebeurd is.
Maart 2018
Mijn allereerste plannetje voor de hervertelling dateert al van 4 maart 2018! Daarvoor was ik er echter ook al even mee bezig in mijn hoofd, want ik moest natuurlijk ook een sprookje kiezen om her te vertellen. Uiteindelijk koos ik voor De Sneeuwkoningin, maar kwam al snel tot de ontdekking dat dit een nogal lang verhaal is met veel verschillende scènes. Mijn eerste plan was om redelijk dicht bij dit verhaal te blijven. Ik verzon een stadje dat geplaagd werd door een wezen dat vrouwen liet verdwijnen en twee zussen die leefden in angst daarvoor. Mijn idee was om buurjongen Kay ook te laten verdwijnen en dat de zussen in navolging van Gerda’s avonturen naar hem op zoek zouden gaan. Ik verzon ook het idee om beide zussen aan het woord te laten; eentje in proza en eentje in poëzie, zodat het onderscheid duidelijk zou zijn. Ik maakte zoals gezegd een plannetje en begon met schrijven, maar liep keer op keer vast. Het verhaal kwam gewoon niet lekker tot leven. Ook raakte ik verstrikt in de tentakels van mijn eigen en het oorspronkelijke sprookje die allemaal aan me trokken. Eind oktober begon ik me te realiseren dat het oorspronkelijke sprookje zo uitgebreid is, dat het voor een kortverhaal vrijwel onmogelijk is om zowel het sprookje trouw te volgen als er een eigen verhaal van te maken.
De deadline komt dichterbij
Toen de deadline steeds dichterbij kwam, voelde ik de druk toenemen. Dat was het moment dat ik besloot om me niet langer te houden aan de verhaallijn van het oorspronkelijke sprookje, maar om te kiezen voor enkele herkenbare elementen: de twee van elkaar vervreemde zusjes Anna en Elsa uit Frozen, en buurmeisje Gerda, buurjongen Kay, zijn verdwijning en haar zoektocht uit het oorspronkelijke sprookje. Met deze elementen in mijn achterhoofd vormde zich al snel een heel nieuw verhaal, waarmee ik mezelf uitdaagde om een paar spannende plotwendingen in het verhaal te verstoppen en om bepaalde trucjes in het verhaal te verwerken. Ook bleek dat ik sommige stukken van de eerdere versies kon hergebruiken voor dit verhaal. Het verhaal liet zich nu schrijven als een trein. De harde deadline was 31 december 2018 en ik herinner me dat ik met Oud & Nieuw met de tablet op schoot zat om de laatste hand aan mijn verhaal te leggen. Om de laatste scherpe randjes rond te schaven. Net iets te laat, op 1 januari rond de middag, heb ik het verhaal uiteindelijk ingestuurd. Het verhaal was weg; nu was het een kwestie van geduld.
Selectie; geduld op de proef gesteld!
met illustratie van Marieke Veringa
De maanden daarna wachtte ik vol spanning af. In dit verhaal had ik mezelf oprecht uitgedaagd en nieuwe dingen uitgeprobeerd. Daardoor vond ik het extra spannend; zou het in de smaak vallen? Of vond uitgever Jen het helemaal niets? Op 10 april verwelkomde uitgever Jen mij in de groepsapp Ever After bundel met de melding: “Ik heb even een groepje aangemaakt voor de sprookjesbundel. Je zit erbij!” Een zucht van opluchting en een blije rondedans door de kamer: ik had de bundel gehaald! En met mij drie toffe collega’s: Miranda Peters, Cathinca van Sprundel en Suzanne Peters. Uitgever/schrijver Jen zou zelf ook een verhaal verzorgen en dit bracht de bundel op een totaal van vijf auteurs.
Van manuscript tot boek
Toen de verhalen eenmaal geselecteerd waren, volgde het spannende proces om van een manuscript een echt boek te maken. Zo ontstond er bijvoorbeeld een discussie over de titel van de bundel. Deze hadden we oorspronkelijk gedoopt tot Ever After, maar later besloten we dat deze titel niet paste bij de inhoud. Dutch Venture Publishing is er namelijk trots op dat zij werk uitgeeft van oorspronkelijk Nederlandse en Vlaamse schrijvers. Een Engelse titel op de kaft zou sneller het gevoel van een vertaling geven. Vandaar dat toch gekozen is voor een Nederlandse titel in de vorm van Er was eens. Ook de verhalen werden allemaal aan een grondig redactieproces onderworpen en bovendien werd ik benaderd door Marieke Veringa (ook bekend als auteur Mara Li). Ze stelde me de vraag waar mijn verhaal over gaat, zodat zij een passende illustratie kon maken voor de titelpagina van mijn verhaal. Dat voelde uiteraard allemaal hartstikke spannend! Begin augustus ontvingen we de drukproef van het opgemaakte boek en alle schrijvers kregen de vraag om nog één keer goed door het eigen verhaal te gaan. Zo haalden we nog wat laatste foutjes uit deze drukproef. Uiteraard bladerden we allemaal ook vlug door naar alle illustraties, want wat zien ze er gaaf uit! Er kwamen heel wat o’s en a’s voorbij in groepsapp! Samen bedachten we ook een flaptekst voor op de achterkant van het boek, die Jen verwerkte in het coverontwerp. Nu kon het boek naar de drukker en was Er was eens opnieuw een kwestie van geduld!
Van blogtour naar boekpresentatie
Uitgever Jen organiseerde in samenwerking met een heleboel blogs een blogtour voor Er was eens. Deze duurde 8 dagen en elke dag verschenen er twee tot vier recensies! Wat een ervaring was dat! Het voelde als één grote complimentendouche! Hoewel er ook best kritische kanttekeningen gemaakt werden, waren de bloggers over het algemeen allemaal erg enthousiast over de sprookjesbundel en ik had er bijna een dagtaak aan om alle blogs in de gaten te houden en om quotes uit de reviews te delen! De blogtour leverde enthousiaste reacties op van lezers die erg nieuwsgierig werden naar het boek. Uiteindelijk was op 4 oktober 2019, de een-na-laatste dag van de blogtour, de boekpresentatie bij boekhandel Vos en van der Leer in Dordrecht. Alle vijf de auteurs waren hierbij aanwezig en Cathinca nam zelfs haar harp mee, zodat ik samen met haar een medley kon zingen van I see the light uit Tangled en Let it go uit Frozen. Er waren veel bekende en nieuwe gezichten waar ik heerlijk mee (bij) kon kletsen. Zelfs Natasja Storm was erbij, die ik alweer een paar maanden niet gezien had. Het was een heerlijke doop voor ons boek. Voor ons schrijvers was het wachten nu een beetje voorbij, maar voor de lezer was het nog steeds een kwestie van geduld: het boek was namelijk nog steeds niet officieel verschenen!
Happy Book Release Day!
Afgelopen maandag was het dan eindelijk zover: op 14 oktober 2019 zag Er was eens officieel het levenslicht. Na een proces van ongeveer 1,5 jaar kunnen lezers ook eindelijk zien wat ik gemaakt heb van het sprookje. Ik ben onwijs trots op het resultaat en op de bundel als geheel, en voel me trots dat ik tussen de andere verhalen mag staan. Ja, voor mij als schrijver was Er was eens een kwestie van geduld. Maar ik zou vandaag nog tekenen voor een vervolg hierop!
